در مواقع سخت اگر استخوان یا بافت بدن آسیب ببیند باید از آتل تراکشن استفاده کنیم شکستگی لگن و ساق پا به دلیل احتمال خونیزی و آسیب به عروق و سایر بافت ها دو شکستگی خاص است که احتمال مرگ و شوک فرد وجود دارد.
این ماجراجویی در دهه‌های 1960 تا 1970 آغاز شد، زمانی که جراحان دست اول با اعلام اینکه برای این اندام، مهم‌ترین چیز این است که کامل‌ترین آناتومی ممکن را بازیابی نکند، به طرز چشمگیری از جراحی ارتوپدی معمولی خارج شدند.
بلکه هدف آن بازیابی حداکثری از عملکردهای آن است، یکی از آنها به ویژه گرفتن، که فقط در صورت متحرک بودن انگشتان قابل انجام است «تمرین‌کننده باید به دنبال بازیابی عملکردهای اساسی باشد. و نه بازیابی کامل آناتومیکی و فیزیولوژیکی این یا آن قسمت از دست.
به طور همزمان، به لطف بهبود دانش آناتومی، فیزیولوژی و تکامل تکنیک‌ها و مواد جراحی (ظاهر جراحی میکروسکوپی، کوچک‌سازی سیم‌ها، صفحات، پیچ‌های مصنوعی و غیره)، این جراحان مداخلات دشوارتری را انجام دادند.
جراحان برای موفقیت در این جهت گیری درمانی جدید، یعنی بازگرداندن حداکثر عملکرد آنها به دست های عمل شده، روش های توانبخشی آن زمان را نیز برهم زدند.
جراحان برای جلوگیری از مواجهه با چسبندگی و سفتی پس از عمل، مترادف با شکستی که قبلاً با آن مواجه می‌شد، مفهوم جدیدی را در زمینه توانبخشی پرورش داده‌اند، یعنی بسیج زودهنگام مرتبط با ارتزها.
حل مشکل آسان نبود جراحان می‌خواستند پس از انجام عمل جراحی روی زنجیره‌های چند مفصلی متشکل از چندین پیوند استخوانی و ساختارهای آناتومیکی، حرکت‌هایی را ببینند که دقیقاً زمانی که یک یا چند عنصر هنوز شکننده بودند.
یک معضل واقعی برای بازآموزان این بود که از آنها خواسته شد دو عمل متناقض را به طور همزمان تمرین کنند، از یک طرف بسیج شوند تا “چسبیده” و “سفت نشوند” و از سوی دیگر برای حفظ ثبات خانه شکستگی. به طوری که تثبیت می شود.
مزایای این توانبخشی خاص قبلاً گزارش شده بود. به ویژه توسط مارک ایزلین، یکی از پدران جراحی دست در فرانسه، که در سال 1946 نوشت: ما می توانیم نتایج شگفت انگیزی از ترکیب این روش های مختلف (ماساژ، موبیلیزاسیون، فیزیوتراپی و غیره) بدست آوریم و اغراق نکنیم. با بیان اینکه در برخی موارد به اندازه خود عمل جراحی مهم است.
البته، اصل بسیج اولیه که توسط برای مبارزه با آفت‌های سفتی و چسبندگی ایجاد شده بود، قبلاً شناخته شده بود. اما این تکنیک هرگز پس از جراحی تازه انجام شده استفاده نشده بود. به یاد داشته باشید، تا آغاز قرن بیستم، اساساً دست‌های فلج بودند که در حال بازسازی بودند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.