خوراک بادمجان شیرین بدون گوشت خوشمزه تر است

این خوراک منحصر به فرد برای بسیاری از بانوان راحتی را فراهم کرده خوراک بادمجان شیرین بسیار خوشمزه و راحت است با جوشاندن آن می‌توانند یک غذای ایده آل و خوشمزه داشته باشند.

بادمجان ( Solanum melongena )، همچنین به عنوان بادمجان یا برنجال شناخته می شود، یک محصول کشت شده با گذشته ای مرموز اما مستند است.

بادمجان عضوی از خانواده Solanaceae است که شامل سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی و فلفل همزاد آمریکایی خود می‌شود.

اما بر خلاف اهلی آمریکایی Solanaceae، اعتقاد بر این است که بادمجان در دنیای قدیم، احتمالاً هند، چین، تایلند، برمه یا جایی دیگر در جنوب شرقی آسیا اهلی شده است.

امروزه تقریباً 15-20 گونه مختلف بادمجان وجود دارد که عمدتاً در چین رشد می کنند.

اولین استفاده از بادمجان احتمالاً دارویی بود تا آشپزی: گوشت آن با وجود قرن ها آزمایش اهلی کردن، اگر به درستی درمان نشود، هنوز طعم تلخی دارد.

برخی از قدیمی‌ترین شواهد مکتوب برای استفاده از بادمجان از متن‌های آیورودایی Charaka و Sushruta Samhitas که در حدود 100 سال قبل از میلاد نوشته شده‌اند و فواید سلامتی بادمجان را توصیف می‌کنند، است.

فرآیند اهلی‌سازی اندازه و وزن میوه بادمجان‌ها را افزایش داد و خاردار بودن، طعم، و رنگ گوشت و پوست را تغییر داد، فرآیندی قرن‌ها که به دقت در ادبیات چینی باستان ثبت شده است.

اولین خویشاوندان خانگی بادمجان که در اسناد چینی توضیح داده شده است، میوه های کوچک، گرد و سبز رنگ داشتند، در حالی که ارقام امروزی دارای طیف رنگی باورنکردنی هستند.

خاردار بودن بادمجان وحشی سازگاری برای محافظت از خود در برابر حیوانات گیاهخوار است. نسخه های اهلی خارهای کمی دارند یا اصلاً خاردار نیستند، این ویژگی توسط انسان انتخاب شده است تا ما همه چیزخواران بتوانیم آنها را با خیال راحت بچینیم.

گیاه مولد S. melongena هنوز مورد بحث است. برخی از محققان به S. incarnum، بومی شمال آفریقا و خاورمیانه اشاره می کنند که ابتدا به عنوان یک علف هرز باغ رشد کرد و سپس به طور انتخابی در جنوب شرقی آسیا رشد و توسعه یافت.

با این حال، توالی یابی DNA شواهدی را ارائه کرده است که نشان می دهد S. melongena احتمالاً از یک گیاه آفریقایی دیگر S. linnaeanum است و این گیاه قبل از اهلی شدن در سراسر خاورمیانه و آسیا پراکنده شده است.

S. linnaeanum میوه های کوچک و گرد و راه راه سبز تولید می کند. برخی دیگر از محققان معتقدند که گیاه مولد واقعی هنوز شناسایی نشده است، اما احتمالاً در ساواناهای جنوب شرقی آسیا قرار داشته است.